کد مطلب:245558 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:527

بزرگ منشی امام جواد در کودکی
طبیعی است كه كودك خردسال علاقه به بازی دارد، اما حضرت جواد علیه السلام در همان سال های كودكی دارای روحیه ای بزرگ و افكار بلندی بود. بدین سبب، خداوند در همان دوران مقامات والایی به او عنایت فرمود.

روزی حضرت رضا علیه السلام با یاد كرد از حضرت یحیی علیه السلام كه در كودكی به نبوت رسیده بود، فرمود: جمعی از كودكان نزد او آمدند و گفتند: «اذهب بنا نلعب»؛ بیا برویم و با هم بازی كنیم. در پاسخ فرمود: «ما للعب خلقنا»؛ ما برای بازی كردن آفریده نشده ایم، اینجا است كه خداوند درباره ی او فرمود: ما مقام نبوت و عقل و هوش را در كودكی به یحیی دادیم؛ (و اتیناه الحكم صبیا) [1] .



[ صفحه 164]



نظیر این ماجرا در مورد حضرت جواد علیه السلام رخ داد. علی ابن اسباط می گوید: مقداری اسباب بازی كه بعضی از آن ها نقره بود، برای امام جواد علیه السلام بردم، ولی چهره ی حضرت نشان می داد كه ناراحت است. به من فرمود: بنشین. نزدیكش رفتم و ناگهان اسباب بازی ها از جیبم افتاد. حضرت با ناراحتی به من نظر كرد و فرمود: «ما لهذا خلقنی الله ما أنا و اللعب»؛ خداوند مرا برای بازی كردن نیافریده است. مرا با بازی های كودكانه چه كار؟ من با شرمندگی عذرخواهی كردم و حضرت مرا بخشید و از محضرش بیرون آمدم. [2] .


[1] مريم، 12.

[2] بحار، ج 50، ص 59.